Στα αποδυτήρια της Ακαδημίας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ υπάρχει αυτή η φωτό του Λιονέλ Μέσσι να καθαρίζει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια πριν από έναν αγώνα της Εθνικής Αργεντινής το 2014.
Υπάρχει εκεί, λένε, “για να υπενθυμίζει στους νεαρούς αθλητές να παραμένουν ταπεινοί και να μην χάνουν την επαφή τους με την πραγματικότητα.”
Και μετά… τους πληρώνουν ως 18ρηδες από 20.000 λίρες και βάλε την εβδομάδα για …. να παραμείνουν ταπεινοί και σε επαφή με την πραγματικότητα.
Δεν λέω ότι κακώς πληρώνονται. Ελεύθερη οικονομία έχουμε με νόμους προσφοράς και ζήτησης.
Λέω όμως ότι το να παραμείνει ένας νεαρός ταπεινός όταν γύρω του εξελίσσεται χορός εκατομμυρίων, χρειάζεται συγκροτημένο υποστηρικτικό περιβάλλον.
Οικογένεια, μάνατζερς, προπονητικά επιτελεία, επιστημονικό προσωπικό, πρέπει να αποτελούν μία αλυσίδα που και αυτοί να παραμένουν ταπεινοί και με αίσθηση της πραγματικότητας.
Γιατί αν αυτοί ξεφεύγουν και πετάει το μυαλό τους, είναι σχεδόν αδύνατο για τον νεαρό αθλητή να μην επηρεαστεί δραματικά.
Μην ξεχνάτε το ποιοι πλαισιώνουν τον αθλητή κάθε μέρα. Από αυτούς μαθαίνει, από αυτούς ξεμαθαίνει, αυτούς αντιγράφει, αυτούς έχει ως σημεία αναφοράς.
Και μην ξεχνάτε ότι τα πολλά χρήματα και οι καριέρες δεν φέρνουν πάντα μόνο τη δικαίωση της κατάκτησης.
Φέρνουν και την ευθύνη της διαχείρισης.
