Όταν σας λένε ότι υπάρχουν ατάλαντοι, κενοί, κακοί, άχρηστοι άνθρωποι από τη φύση τους, να τους μιλάτε για την έρημο Ατακάμα της Χιλής. Την ξηρότερη περιοχή της Γης, 100 φορές ξηρότερη από την δεύτερη, την Κοιλάδα του Θανάτου στις ΗΠΑ.
Τί και αν η περιοχή αυτή κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ της πλέον μακροχρόνιας ξηρασίας, καθώς το 1971 έβρεξε εκεί για πρώτη φορά μετά από 400 χρόνια; Το έδαφος, μετά από μία ανέλπιστη και ισχυρή καταιγίδα γέμισε χορτάρι και λουλουδάκια.
Παντού υπάρχει δυναμικό. Παντού υπάρχουν προοπτικές. Παντού υπάρχει ελπίδα και ύλη για αναγέννηση. Στις ερήμους και στους ανθρώπους.
Αρκεί να ξέρουμε να το φέρνουμε στην επιφάνεια.
Αρκεί να μην έχουμε παρωπίδες και να μην μας τυφλώνουν τα στερεότυπα.
Αρκεί να είμαστε για τους συνανθρώπους μας άλλες φορές ο ζωογόνος ήλιος, άλλες φορές ο δροσερός αέρας και άλλες φορές η πολύτιμη βροχή.
